ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΚΑΙ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: «Εγώ ποτέ δεν θα γίνω πολιτικός. Είμαι επαναστάτης, γιατί δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης».
Ο Φεντερίκο ντελ Σαγράδο Κοραθόν ντε Χεσούς Γκαρθία Λόρκα, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου 1898 στο Φουέντε Βακέρος, ένα μικρό χωριό στον νομό Βέγα, στην περιφέρεια της Γρανάδας. Το 1936 δολοφονείται από Ισπανούς φασίστες. Η δολοφονία του Λόρκα μας αποκαλύπτει αυτό που ήδη γνωρίζαμε …η ποίηση είναι μια επικίνδυνη ιδέα μια επιλογή ζωής και θανάτου. Μια επανάσταση που ξεκινά χωρίς όπλα, αλλά με χαρτί και μολύβι.
«Δε ζει μόνο με ψωμί ο άνθρωπος. Αν ήμουν πεινασμένος και αβοήθητος στο δρόμο, δε θα ζητούσα ένα ψωμί, Θα ζητούσα μισό ψωμί και ένα βιβλίο»
Ο Λόρκα μπορεί να εξοντώθηκε ως ποιητής. Εξοντώθηκε από τον φασισμό κι από όπλα που επιδιώκουν την ριζική αποκαθήλωση του ανθρώπου. Δεν μπορούν, όμως, να εξοντώσουν το πνεύμα, την ιδέα. Τα όπλα πήραν μια επαναστατική ποιητική ύπαρξη, το μολύβι και το χαρτί απορρόφησαν τις σφαίρες. Το καθεστώς του Φράνκο απαγόρευσε με νομικά μέσα τα έργα του Λόρκα, και μόνο το 1953 τα μέτρα αυτά ανακλήθηκαν, οπότε και κυκλοφόρησε μια συλλογή με Τα Ολοκληρωμένα Έργα του. Στη συνέχεια, «Ο Ματωμένος Γάμος», η «Γέρμα» και «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» παίχθηκαν επιτυχημένα στις κεντρικές σκηνές της Ισπανίας. Μετά το θάνατο του Φράνκο το 1975, η ζωή και ο θάνατος του Λόρκα μπορούσαν να συζητηθούν ανοιχτά πια στην Ισπανία.
Η ποίηση και το θέατρο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα ανοίγουν μια μυστική θέα, όπου φανερώνεται η λειτουργία του έρωτα και του θανάτου. Η λαϊκή ψυχή στάθηκε η πυξίδα της ποιητικής του. Γιατί τα όρια της φαντασίας του λαού είναι ανεξερεύνητα και μέσα σ’ αυτά ο ποιητής δημιουργεί γλώσσα όχι με νέες λέξεις, αλλά με τρόπους της σκέψης και με εικόνες.
Σ’ αυτό το μυστηριακό ταξίδι της ζωής, του έρωτα και του θανάτου, συνταξιδιώτες του Λόρκα, γι’ αυτό το καλοκαίρι και τους επόμενους μήνες, μαζί με όλες τις φίλες και τους φίλους θεατές που θα ξεκλειδώσουν τις αμπαρωμένες πόρτες του σπιτιού της Μπερνάρντα Άλμπα… Γιατί, όπως ο ίδιος ο Λόρκα πίστευε, μόνο το μυστήριο μας κρατάει ζωντανούς…
Χριστόδουλος Χατζηιωάννου
ΠΑΙΖΟΥΝ (με σειρά εμφάνισης)
Δούλα: Κλεάνθη Παντελίδου-Διαλεκτού
Πόνθια: Τριάδα Προκοπίου
Ζητιάνος: Δημήτρης Καμίτσος
Μπερνάρντα: Μαρία Ανδρουλάκη
Πρώτη Γυναίκα: Μαρία Κέλμαλη
Δεύτερη Γυναίκα: Ελπίδα Πίπη
Ανγκούστιας: Μαρία Δρακούλα
Αμέλια: Έφη Αλεξανδρή
Αδέλα: Ευστρατία Περδικέλλη
Μαρτίριο: Δέσποινα Λειβαδιώτη
Μαγδαλένα: Χαρά Τουμπακάρη
Μαρία-Χοσέφα: Χαρίκλεια Ζαργκλή
Προυτένθια: Μαρία Κέλμαλη
Στην παράσταση ακούγεται το «Νανούρισμα», σε ποίηση Federico Garcia Lorca, ποιητική απόδοση Λευτέρη Παπαδόπουλου και μελωδία Χρήστου Λεοντή.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος
Σκηνοθεσία, Μουσικές Επιλογές: Χατζηιωάννου Χριστόδουλος
Φωτογραφίες πρόβας: Λεγάκης Νικηφόρος
Κατασκευή Σκηνικών Στοιχείων: Μαμουρίδης Παναγιώτης
Κοστούμια: τα μέλη της ομάδας επιμελήθηκαν προσωπικά τα κοστούμια του ρόλου τους, με τη βοήθεια καλών φίλων
Ήχος – φώτα: Γιάννης Χατζηκυριάκος
